250m2 apartament w dwukondygnacyjnej nadbudowie klasycystycznej kamienicy z widokiem na Łazienki Królewskie, ma część frontową i dalszą, w oficynie. Właścicielce zależało na rozmachu, przestrzeni, ale też luzie i swobodzie rodem z paryskich czy nowojorskich kamienicznych wnętrz. Część kominkowa salonu jest dwukondygnacyjna, o wysokości 8m i otwarta z jednej strony na wielkie okna dachowe, z drugiej na przeszkloną antresolę kryjącą prywatną przestrzeń gospodyni. Część salonu z biblioteką i kanapami jest niższa, ozdobiona sufitem z wielkim kwaterami okolonymi masywnymi sztukateriami. Od strony wejścia i otwartej kuchni z wyspą, oddziela ją  wstawiona, niższa kostka garderoby, która pokryta grafitowym  lustrem, złudnie odbija wnętrze i światło, a sama znika. Na dalszym planie królują okrągłe, monolityczne, drewniane schody o średnicy 2m, użyteczne, ale lekkością i formą bardziej przypominające rzeźbę niż służący komunikacji element. W ornamentach i fakturach jest dużo bieli i gładkości. Kolor wprowadzają obrazy, tapicerka mebli czy drzwi do przestrzeni w oficynie zaprojektowanej  dla dziecka. Ogromne lustra, sztukateryjne detale drzwi i ścian, biokominek obudowany grubą kamienną ramą sąsiadują ze zbudowaną z drewna rozbiórkowego wyspą kuchenną czy meblami art deco i vintage. Szlachetny mix, rozmach przestrzenny, nieoczywiste zestawienia plus przeskalowane elementy budują klimat tego wnętrza.