W tym narożnym domu szeregowym z lat 60 o powierzchni 200m2, brakowało przestrzeni i światła. Całościowy remont, wraz z elewacją i zewnętrzem otworzył mu „oczy” – duże, szklane ściany zastąpiły bowiem małe okna. Parter zyskał nowy, przestronny plan już od wejścia – na przestrzał przez cały budynek widać ścianę zieleni ogrodu. Przedpokój płynnie przechodzi w kuchnię, kuchnia w salono- jadalnię. Dominują długi stół z ławą i długi regał, podkreślające pasmowość układu. Nie ma za to kanapy zastąpionej fotelami. Stary parkiet układany w mozaikę został tylko pomalowany, oryginalne schody lastrykowe zrenowowane, podobnie jak lastrykowe parapety. Do lat 60. nawiązują też balustrada schodów, zaprojektowana w formie pionowych, stalowych, żebrowanych prętów na pełną wysokość pomieszczenia czy płytki układane mozaikowo we wzór dużych i małych kwadratów w łazience na piętrze, ale też na cokole domu. Toaleta i garderoba przy wejściu, obłożone z zewnątrz lustrem, „znikają” odbijając przestrzeń i światło z okien. Piętro to przestrzeń prywatna, podzielona na sypialnie, łazienki, gabinet – stonowane kolory, fornir dębowy i czarne dodatki. We wnętrzach pojawiło się kilka klasyków designu. Podejście do przestrzeni i poszanowanie dla zastanych elementów kierują ten dom w stronę powściągliwego funkcjonalizmu, a nie luksusowej willi.